Reactie op mozaïeksteen 

woensdag 12 september 2012 19:13:40

 

Hallo Jacqueline,

 

Erg mooie verrassing hoor!

 

Ik ben werkzaam in het Mendini restaurant en bij het afruimen van de tafel, zag ik deze mooie steen staan. Ik dacht ohh... wat mooi, wie vergeet zoiets nou?? Dus ik was al in de aanslag om de steen naar de infobalie van het museum te brengen, waar mensen o.a. verloren/vergeten spullen op kunnen halen. Maar mijn nieuwsgierigheid was groter en ik las het kaartje vluchtig, gezien het steeds drukker werd in het restaurant.

 

Als eerste las ik "Piece of art dropping" en ik dacht wel meteen 'och jee zal dit het hetzelfde gebaar zijn als die van de New Yorkse kunstenaar? Deze jongeman laat die elke dag een kunstwerk achter op een willekeurige plek, ergens op straat of elders. Toen ik de achterzijde van het kaartje las dacht ik "ja het heeft er wel iets van weg". Ook dacht ik meteen "deze is voor mij!!"....thuis maar even op internet gaan Googlen om hier meer over te weten te komen

 

Toen ik richting de bar liep las ik voor de zekerheid het kaartje nog een keer en kreeg gelukkig de bevestiging dat deze steen zeker voor mij bestemd was, dit door de vetgedrukte zin; Voor de eerlijke vinder die dit mooi vindt en kan waarderen. Ik dacht ja zie je wel, hij is voor mij! :-))

 

Blij als een kind liet ik de steen aan mijn collega's zien en vertelde me dat iemand voor mij een cadeautje had achtergelaten op tafel 10(sorry...net geen 11). Verwonderd reageerden ze "hoezo voor jou??

 

Na het lezen van het kaartje werd het ze wel duidelijk. Wel zag ik een klein beetje afgunst bij 1 van mijn collega's en mijn manager reageerde, he...waarom vind ik zoiets nou niet?

 

Ik ben later nog even het museum ingelopen en heb de steen nog aan een paar collega's laten zien. Eén van de medewerksters van het museum vertelde me dat ze erg van mozaiek hield en veel verzameld, dus mocht ik het niet willen hebben.....

 

Ik zei ja sorry maar ik vind hem schitterend en heb voor deze steen allang een mooi plekje in huis gevonden.

 

Later in de middag komt mijn collega naar me toe en zegt, ga jij tafel 1 maar helpen. Dat zijn de mensen die jouw mozaieksteen hebben achtergelaten. Dus ik loop rap naar de tafel(trouwens ik heb jouw stukje gelezen over hoe het 'dropping-art project' is begonnen), ik realiseer me ineens tafel 10 en tafel 1, dat maakt samen 11...hier krijg ik serieus kippenvel van.

 

Afein ik groet ze en de dame zegt heel opgewekt "hoi we zijn der weer". Dus ik val meteen met de deur in huis en vraag, heeft ú vanochtend de steen voor mij op de andere tafel neergelegd? (ik wilde haar bedanken en complimenteren voor het mooie werk en hoopte natuurlijk op enige uitleg...tja het had meneer ook kunnen zijn natuurlijk). Dus meneer zei, nou nee we zaten daar en hebben het kaartje gelezen. We vinden hem prachtig, maar we zijn een dagje uit in Groningen en hebben plannen vandaag nog verder de stad in te gaan. We wilden het graag meenemen, maar we hadden geen van beiden zin om de hele dag met zo'n zware steen aan de wandel te gaan. Dus dachten we er komt wel een ander iemand die het écht waardeert. Ik zei nou dat ben IK dus. We hebben nog heel even staan praten over hoe mooi de steen is en of er misschien een bijzondere reden is waarom de steen hier is neergelegd. Ik vertelde hun dat ik de steen meteen in tas heb gestopt, uit de angst dat een ander het (per ongeluk) zou meenemen. Als ik straks thuis ben dan google ik wel even en dan weet ik vast meer, zei ik.

 

Eerlijk gezegd begreep ik die mensen niet en dacht, zoiets waardeer je toch! Maar uiteindelijk ben ik ze ontzettend dankbaar.

 

Zoals ik al in het gastenboek had geschreven ben ik erg benieuwd naar het gedicht, die zou ik erg graag willen hebben en ingelijst bij de steen willen neerzetten. Ik wacht het af.

 

Mooi wat je doet en erg inspirerend, ik ga later nog even snuffelen op je hyves pagina.

Ontzettend bedankt voor het mooie geschenk en ik stuur je mede nog even een foto als bewijs:-)))

 

 

Groetjes en heel veel succes(en inspiratie), maar vooral veel plezier met wat je doet.

 

Yvonne Malawau